 Wysłany: Pon 15:09, 30 Paź 2006 Temat postu: Piesni(J.R.R Tolkien) |
|
| [b][i]Witam
Ponad gór omglony szczyt Lećmy zanim wstanie świt By jaskinom,lochom grotom Czarodziejskie wydrzeć zloto! Już krasnali działa czar W ciszę młotów dzwięk się wdarł Tam gdzie mrok pod skałą władnie Dawnych elfów możny ród Złota tu zgromadził w bród I w podziemnych kuźniach młotem Z kruszczu miecze kowal złote Ponad gór omglony szczyt Lećmy zanim wstanie świt By jaskinom,lochom grotom Czarodziejskie wydrzeć zloto Złote harfy leżą wiek Gdzie nie kopał żaden człek, A w nich pieśni drzemie mnogo Nie słyszanych przez nikogo. Nagle sosen słychac szum Wichrów nocą zawył tłum I czerwonym,żywym ogniem Drzewa ploną jak pochodnie Gdzies w dolinie bije dzwon Ludzie patrzą z wszystkich stron, A gniew smoka ciska gromy Na struchlałe, kruche domy Dymią gory w blasku gwiazd Dla krasnali przyszedł czas Po podórkach po urwiskach W ksiezycowych biegnom błyskach Ponad gór omglony szczyt Lećmy zanim wstanie świt By jaskinom,lochom grotom Czarodziejskie wydrzeć zloto! Jak się bedzie podobać dam jescze kilka A więc korzystając z chwili wolnego czasu dodam jeszcze pieśń, którą zaśpiewały gobliny jak złapały krasnoludów i Gandalfa Ciap! Klap! Mrucz, sap! Pcha cię sto łap W dół,w dół, w nasz gród, W głąb, na sam spód- Jazda, mój chłopcze Ach!Cóż za łup! Młot w łeb aż chrup! Trzas, prask w pył w proch W dół w głąd w spód w loch Hopla-hop chłopcze Szach mach. Tnie bicz Męcz,jęcz , tnij ,ćwicz! Z grot grzmi sto ech- Nasz wrzask ,nasz śmiech- Hej ho w krąg w krąg I z rąk do rąk W kółeczko,chłopcze Troche bardziej wesoła pioseneczka Tłuczmy szklanki,spodki,miski Niech gospodarz zyje nasz! A choć Bibo płaczu bliski Niechaj drzazgi lecą z flasz! Obrus w strzępy dzbanek mleka O podłoge! Trzask i huk Kości wkoło porozwalac Butlę wina prask o próg! Buch czerpy w garnek smiało, Szkło na drobny tłuczmy piah A co jescze pozostało O podłoge bęc i trach! Baczność! Bilbo płaczu bliski Zaraz usłyszycie jęk Więc uwaga tam na miski! Trach i prask i bęc i brzdęk To Teraz cos z trylogi: Posteńcie jeźdźcy Theodena! Srogi was czekam bój, ogień i rzeź! Niejedna włucznia wypadnie z rąk Niejedna pęknie tarcza, Czerwonym błyskiem miecz Rozjasni dzień przed świtem Naprzód, naprzód do Gondoru! Coś jeszcze: Nie wylewajcie próznych łez.Odszedł mężny I chlubną poległ śmiercią.Nad jago kurhanem Niech zapłaczą kobiety.Nas dziś wzywa bój. O pewnym koniu: Zgubą był panu ten sluga poczciwy- Po lekkostopym szybki Śnieżnogrzywy i cos jeszcze Po zwątpieniach i mroku przedświtu Pieśnią i nagim mieczem powitałem słonce Walczyłem do kresu nazieji, w żałobie serca, Noc zajdzie w krawej łunie nad ostatnią klęską Tak po bitwie spiewał pewien poeta Słyszeliśmyo brzmiących rogach pośród wzgórz, mieczach połyskujących w Królestwie Południa. Rumaki popędziły jak paranny wiatr do Stoninglandu.Rozgorzała wojna I zginął Theoden, potężny Thengling pan zbrojnych zastępów,do złotych pałaców,zielonych łąk północy,nie powrocił nigdy, Harding i Guthlaf Dunhern i Deorwin, Dzielny Grimbold,Herefara,Herubrand o Horn i Fastred walczyli i polegli tam, w kraju dalekim w grobowcach mundburga spoczywają pospołu z panami Gondoru swymi sprzymierzeńcami.Szlachetny Hirluin do nadmorskich wzgórz ani Forlong stary do kwitnących dolin Arnachu juz nigdy nie powrucą w triumfie ni smukli łucznicy, Durufil i Dulin nie wrócą do czarnych jezior Mothondu ukrytych wsród gór Śmierć rankiem i kiedy już kończył się dzień panów brała i sługi.Od dawna już spią pod trawą Gondoru gdzie brzeg Wielkiej rzeki teraz szarej jak łzy srebrem połyskliwej Wtedy były czerwone jak pieniste wody krwią barwione gorzały w [i]zachodzącym słońcuniby wici płoneły góry o wieczorze czerwień rosą spadała na Rammas Echor[/i][/b][/i] |
|
